عید، یعنی تصمیم به شاد زیستن

ضمن تبریک این عید بزرگ که جشن بازگشت به خویشتن خویش است به شما، خانواده محترم /همکاران گرامی،آرزو می کنم عبادت های شما مورد قبول درگاه احدیت قرار گرفته باشد(انشاءا…).این مناسبت را بهانه می کنم تا این نکته را به خودم یادآوری کنم که در زیست جهان ما شادی و نشاط و مهربانی می بایست جایگاه ویژه ای داشته باشد.

چرا که شادی و نشاط و سرور، یکی از نیازهای روحی و فطری انسان است که در بسیاری از جنبه­های حیاتی انسان نقش مؤثری ایفا می­کند. دین اسلام که به تمام نیازهای روحی و جسمی انسان توجه داشته، این موضوع را نیز مورد توجه قرار داده است.

وجود آیات متعدد در قرآن کریم، سخنان پیامبر اکرم (ص) و احادیث و روایات منقول از ائمه معصومان(ع) حاکی از اهمیت موضوع شادی در اسلام است. درباره اهمیت شور و نشاط و سرور و جایگاه آن در تعالیم دینی همین بس که مفهوم شادی ۲۵ بار با الفاظ مختلف در قرآن مجید آمد.

بدون شک در جامعه ایی که مردم از شادی ونشاط بیشتر برخوردارند، بیشتر هم به هم مهر می ورزند و در سبک زندگی آنان مولفه های مرتبط با شادی در چارچوب فرهنگ آن جامعه به خوبی دیده می شود.یکی از پیام های عیدهای مختلف از جمله عید فطر« تصمیم، به شاد زیستن است».
بقول مولوی :« مرا عهدی است با شادی، که شادی آن من باشد».رفتار های مختلف ما در عید فطر از شادباش گفتن ها به همدیگر، دیدار با بزرگان خانواده و تقویت روابط خانوادگی، دیدار با مردمی که عزادار هستند(به اصطلاح نو عید دارند)، کمک کردن به نیازمندان، فطریه دادن، سپاس گزاری از خداوند، لباس تمیز پوشیدن، شیرینی پخش کردن، برای دیگران خوب ها را خواستن و… گوشه ایی از کارکرد های اجتماعی این عید است که همه آنها شادی آفرین است.

فراموش نکنیم که شادی هم  حق و  هم یکی از نیازهای اساسی  انسان است. باید بپذیریم که یکی از نیازهای بشر امروزی ایجاد فرصت هایی برای شادی و نشاط است چرا که در دنیای امروز به دلیل شیوه زندگی فشارهای روانی مردم هم افزایش پیدا کرده است لذا بیش از هر زمانی نیاز به شادی احساس می شود . در گذشته نیاکان ما به خوبی برای ارتقاء سلامت روان به مناسبت های مختلف جشن می گرفتند تا شادی را به خود و دیگران هدیه می کردند چرا که به قول حکیم فردوسی نیک می دانستند که:«چو شادی بکاهد، بکاهد روان/ خرد گردد اندر میان، ناتوان».

بی دلیل نیست که امام علی(ع) در این زمینه می فرماید:«شادمانی موجب انبساط روح و مایه وجد و شادابی است». البته این را می پذیرم که در این راه می بایست اندازه نگه داشت.بقول نظامی:«مقیمی را که این دروازه باید/ غم و شادیش اندازه باید».

این عید را بهانه کنیم تا علیرغم همه مشکلات و نگرانی های که وجود دارد (که کسی هم منکر آن نیست و واقعیتی است که با آنها مواجه هستیم) با توکل به خدای مهربان، تصمیم بگیریم که در چارچوب فرهنگ جامعه،برای نهادینه کردن شادی و نشاط در زندگی فردی و اجتماعی بیش از پیش بکوشیم، مهارت کسب کنیم، مثبت نگر باشیم.بقول مولوی:«فکرت راست کن(گژ مبین)، نیکو نگر/ هست آن فکرت شعاع آن گهر».با عشق ورزیدن به خود و دیگران گامی در این راه بر داریم وکار خیر کنیم .

بقول حافظ شیراز:«راهی ست راه عشق که هیچش کناره نیست/آنجا جز آن که جان بسپارند چاره نیست/ هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود/ در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست».تا اجازه ندهیم که غم زیاد بیش از عشق و نشاط لشگر انگیزد. این گونه باشیم: شکیبا، خوشرو و خوش اخلاق، مهربان( چرا که فکر می کنم «آدمی را، مهرها می پرورد»، خوشحال از موفقیت دیگران، مسوولیت پذیر در قبال تعهدات، متواضع و فروتن، منظم در تمام کار ها، ساده و بی تکلف، صادق، وفادار، امیدوار، تقسیم کننده شادی ها و….در چنین جامعه ایی سلامت روانی- اجتماعی بیش از مشکلات اجتماعی خود را نشان می دهد و موضوعی است که عید ها و جشن ها از جمله عید فطر می تواند در جامعه نهادینه کند.